Dokładnie za miesiąc, 24 lipca rozpocznie się mój najważniejszy i najtrudniejszy za razem rejs tego roku, który o ile się uda zrealizować zgodnie z planem pozwoli spełnić kolejne marzenie. Wtedy to właśnie z tajemniczego Longyearbyen wystartujemy w wielkiej próbie opłynięcia dookoła Spitsbergenu. 17 dni, niemal 1000 Nm, po drodze z polskimi stacjami arktycznymi, rezerwatami przyrody, lodowcami, Magdalenfjorden, Monacobreen, Kape Lee, dużą ilością innych niesamowitych miejsc, niedźwiedziami. No i przede wszystkim z Hinlopenstretet - kluczowym punktem naszej trasy, gdzie rozstrzygnie się powodzenie lub porażka dla naszych planów. Lód zdecyduje.

To już jest koniec? Nie ma już nic? No, no - nie w tym wypadku.  Z dużym żalem opuszczałem wprawdzie wczoraj wczesnym rankiem pokład Sifu goniąc na samolot do Krakowa, ale w myślach siedzi cały czas kolejny mój etap wokół Spitsbergenu. A to już tuż, tuż.

Ta delikatna przerwa na blogu wynikała z bardzo dużego zapracowania. Bo ledwo kończąc ostatni dzień etapu S-5 przybijając do malowniczej mariny w Tromso, a już trzeba było się wziąć do przygotowania jachtu na spitsbergenowe etapy. Ale po kolei.

Pływanie na pokładzie z rodziną jest ciekawym przeżyciem. Tym bardziej, gdy swój pierwszy morski rejs odbywa żona - żona kapitana. Czasami może to być dotkliwe w skutkach właśnie dla kapitana. Zwłaszcza jeśli w tle stoi zakład o luksusowe w Norwegii dobro.

O dzisiejszym dniu powinnismy szybko zapomnieć. Nie możemy każdego dnia zaliczać pasma nieustających sukcesów. Długi przelot, w totalnej flaucie, za to w ciągłych opadach deszczu i mgle. Być może wokół było coś pięknego, ale trudno było to dostrzec, do tego rozwijające się przeziębienie nabyte od troli oraz miarowy warkot silnika. I pewnie tak zakończył by się nasz przelot do Harstad, gdyby nie Józek, od dziś zwany Józek Orka.

Ot taki sam dzień jak inne. Pływamy sobie kolejnymi fiordami, woda, strzeliste szczyty, śnieg, droga do Ostrołęki, nic nowego. Można się przyzwyczaić ;-). Ale kiedy zrobi się nagle zwrot o 90 st. w niepozorny fiord nagle wszystko się zmienia. Skalista wąska brama prowadzi w inny świat. Witamy w krainie troli.

Kiedy rano poprzedniego dnia opuszczaliśmy zasnute chmurami i deszczem Reine nie spodziewaliśmy się poprawy pogody. I z każdą godziną opadu było więcej. Jednak wyprawa rządzi się swoim prawami i nikt tu nie przyjechał dla przyjemności. Ale atrakcje spotkały nas i tak.

Szybka wymiana 3 osób z załogi na osoby następnego etapu i kolejna północ, czyli znak dla nas, że należy ruszać dalej, w przepiękną krainę Lofotów. A nadzieja na piękne miejsca jest w nas duża, tak więc bez większego żalu żegnamy bezbarwne Bodo.

Generalnie żeglarskie życie dostarczyło mi kilku sytuacji, kiedy żeglarze z trójkolorowa niebiesko-biało- czerwoną banderą zachowali się po chamsku, lub przynajmniej niekulturalnie.

W dniu dzisiejszym zostałem zmuszony do zejścia na ląd. Zmuszony przez przepiękne miejsce do którego przypłynęliśmy rankiem. Lodowiec Svartisen swoim niesamowitym wyglądem zaprosił nas bez możliwości wyboru na bliższe z nim spotkanie. Ale może po kolei.

66°33'39" N - szerokość północnego koła podbiegunowego. Jeden z celów naszej wyprawy został zrealizowany. Dla wszystkich członków mojej załogi pierwszy raz, a więc swoisty chrzest morski. Jest co wpisać do żeglarskiej książeczki.

Wystartowaliśmy z Trondheim z kolejnymi etapami naszej wyprawy na daleką północ. Jeszcze z samolotu dostrzegłem pokryte śniegiem szczyty gór. Piękne powitanie. 

Załatwiam dziś ostatnie lądowe sprawy i od jutra jestem w Norwegii. Pięknej, wyczekanej i wymarzonej. Dwa etapy S-4 i S-5 połączone w jedno. Najpiękniejsze fiordy i Lofoty, aż po Nordcap. Na jachcie Sifu w gronie dobrych znajomych. Czego chcieć więcej ? Może łaskawości Neptuna i dobrej pogody.